Τελικά, γράφονται και σήμερα πολύ όμορφα ερωτικά τραγούδια, μακριά από φτηνούς ήχους και κατ΄επίφαση κλάματα.
Τελικά, γράφονται και σήμερα πολύ όμορφα ερωτικά τραγούδια, μακριά από φτηνούς ήχους και κατ΄επίφαση κλάματα.
Μερικές φορές δεν χρειάζεται και ιδιαίτερος λόγος για να επιλέξεις κάποια τραγούδια. Για τους ερημίτες των καιρών μας.
Ένα απτό παράδειγμα του τι μπορεί να καταφέρει μια συνεργασία μεταξύ μουσικών -του ίδιου μουσικού οργάνου- όταν δεν προσπαθεί ο ένας να βγει πάνω από τον άλλον.
Ας βάλουμε λίγο χρώμα στο μαύρο που άφησε ο Αύγουστος...
Και τι θα μείνει όταν περάσουν τα χρόνια;
Δυο παιδικές φωνές στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου, να τραγουδούν τραγούδια σαν κι αυτό.
Άνοιξε ο καιρός, τέλειωσαν και τα σχολεία, καιρός να αράξουμε όλη μέρα στη σεζλονγκ...
Τώρα που μετά από έξι μήνες άνοιξαν τα μπαράκια (αλλά ακόμα χωρίς μουσική), ένα ξεχασμένο τραγούδι από το παρελθόν που μας θυμίζει πως ήταν η ζωή παλιά...
Και για όσους και όσες άνοιξε η όρεξη, ένα κειμενάκι και μια συλλογή με τραγούδια που μιλάνε για μπαρ.
Μόνο η τέχνη θα μας βοηθήσει ν' αντέξουμε τη δυσωδία!
Βγαλμένο από τις καλύτερες στιγμές μας της δεκαετίας του '90. Ένα ονειρικό τραγούδι που θα τραγουδάμε ξανά και ξανά...
Τον Σπύρο Μπιμπίλα τον γνώρισα από τη συμμετοχή του στην ταινία "Γλυκιά Συμμορία". Στο τέλος της εξαιρετικής συνέντευξης που έδωσε στο Provocateur, ως Πρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών, ακούγεται αυτό το πολύ όμορφο τραγούδι. Το επιλέγω ως μια ανάμνηση από τον Φλεβάρη που έσπασε η σιωπή.
Δεν είναι το τραγούδι του μήνα, ούτε το ντεμπούτο άλμπουμ του χρόνου. Είναι ο καλύτερος ελληνόφωνος δίσκος που άκουσα τα τελευταία δέκα χρόνια.
Σχεδόν μονόδρομος το θέμα της φωτογραφίας για τη χρονιά που πέρασε. Ας ευχηθούμε του χρόνου να έχουμε ελεύθερα πρόσωπα και ανοιχτές αγκαλιές.
Ποιος θα μας έλεγε τι θα έφερε το 2020, όταν ευχόμασταν πέρσι τέτοια μέρα "Καλή χρονιά".
Ας ευχηθούμε, λοιπόν, ένα υγιέστερο και πιο "κανονικό" νέο έτος. Υγεία και τα υπόλοιπα θα έρθουν.