Θυμάμαι κάπου στα μέσα της δεκαετίας του '90 μια συναυλία από τις Τρύπες που είχε τίτλο: "Κόντρα στα τσιράκια του Αγίου Βαλεντίνου". Τηρουμένων των αναλογιών το ακόλουθο τραγούδι είναι κάτι ανάλογο για τα Χριστούγεννα. Αφιερωμένο σε όσους σιχάθηκαν ν' ακούνε το Last Christmas δέκα φορές τη μέρα αυτή την περίοδο!
"Τα φιλιά κι οι αγκαλιές τις καθημερινές τις κάνουν Κυριακές".
Πριν είκοσι χρόνια περίπου μετά από μια συναυλία κατάφερα να συναντήσω από κοντά τον Cave και ανάμεσα στα άλλα τον ρώτησα τι μουσική ακούει. Μου απάντησε μόνο Bob Dylan.Μάλιστα είχε πει χαρακτηριστικά: "Δεν ακούω κανέναν που είναι νεότερος από μένα!". Αν και δύσκολα διαλέγεις ένα τραγούδι από Dylan, χωρίς πολλή σκέψη διάλεξα αυτό. Σε κάθε περίπτωση οι απανταχού μουσικόφιλοι χάρηκαν με την βράβευσή του.
Αν σεκάποιον άνοιξε η όρεξη, μπορεί να βρει περισσότερες επιλογές εδώ.
Δεν περιέχει κάποια από τα καλύτερα τραγούδια του. Παρόλο αυτά σε λίγα χρόνια θα λέμε ότι ήταν ένας από
τους καλύτερους δίσκους που κυκλοφόρησε. Η βαθιά, ανείπωτη θλίψη της ερμηνείας
του αποτυπώνεται με τέτοιο τραγικό τρόπο που γίνεται αντιληπτή και από έναν ανυποψίαστο
ακροατή. Πως εκφράζεται ένας καλλιτέχνης
όταν χάνει ξαφνικά τον 15χρονο γιό του; Μάλλον κάπως έτσι.
Τώρα που το δεκαπενθήμερο αθλητικό πάρτυ,το οποίο νομοτελειακά θα γονατίσει οικονομικά άλλη μια χώρα τελείωσε (μην ξεχνάμε και τα δικά μας με τις πυρκαγιές της Γιάννας), ας αποχαιρετήσουμε το μικρό (ή μεγάλο για κάποιους) καλοκαίρι.
Σε όσους αρέσουν τα σφυρίγματα, μπορούν να ακούσουν και τη συλλογή με τίτλο Careless whistles, που επιτέλους κατάφερα να ολοκληρώσω...
Λίγο συμβατική ηκαλλιτέχνιδα (το παραδέχομαι), αλλά και το τραγούδι έχει μια πολύ ωραία αέρινη μελωδία και ολόκληρος ο τελευταίος δίσκος της είναι ό,τι πρέπει για το καλοκαίρι. Άλλωστε αν δεν ελαφρύνουμε και τώρα την ατμόσφαιρα πότε θα το κάνουμε;
Δε χρειάζονται θλιβερά γεγονότα για να θυμόμαστε αγαπημένα τραγούδια και καλλιτέχνες. Για όλους όσους που παρά τους σωματικούς πόνους, την ψυχική οδύνη, τα οικονομικά προβλήματα και την κακή τους τύχη, συνεχίζουν να δημιουργούν όμορφα πράγματα και να κοιτάνε μπροστά.
Μπορεί να φαίνεται λίγο περίεργηη επιλογή, αλλά αναμφισβήτητα το τραγούδι που χαρακτήρισε τον μήνα που πέρασε ήταν το ακόλουθο. Η εμπειρία της συμμετοχής στην Ολυμπιάδα EUSOήταν από αυτές που θα μας συντροφεύουν μια ζωή. Για όλα όσα είδαμε, μάθαμε, γνωρίσαμε και γευτήκαμε: Boing boom tschak (αν το ακούσετε 2-3 φορές θα σας κολλήσει!)
Για τιςκόρες (όλων) μας, για τα άγρια νιάτα,για τους εφήβους που θα κοντυλοχτυπηθούν στα θρανία σε λίγες μέρες και για την επικείμενη περιοδεία του συγκροτήματος που ξεκινά από τη Θεσσαλονίκη στο τέλος του μήνα.
Πολλές επιστημονικές ανακαλύψεις γίνονται τυχαία. Ενίοτε το ίδιο συμβαίνει και με τις μουσικές. Περνώντας ένα βράδυ έξω από ένα μπαρ, άκουσα κατά τύχη το εν λόγω τραγούδι και ανακάλυψα το συγκρότημα. Δυο φαινομενικά ετερόκλητες φωνές που τελικά όμως ταιριάζουν. Όποιος προλαβαίνει, σήμερα το συγκρότημα εμφανίζεται στη Θεσσαλονίκη και αύριο στην Αθήνα. Σημείωση: Τίποτα από τα παραπάνω δεν είναι ψέματα!
Η "χρηματοδοτώ όλες τις δράσεις των Μ.Κ.Ο. για τα ανθρώπινα δικαιώματα" Ευρωπαϊκή Ένωσησυνεχίζει να τυρβάζει ανέμελα το δράμα των προσφύγων που γίνεται στα μέρη μας,ενώταυτόχρονα κάθε κράτος προσπαθεί μονομερώς να σώσει τα οπίσθιά του. Δεν έχει καμιά σημασία σε ποιά χώρα πνίγονται βρέφη και περπατάνε παιδιά στις εθνικές οδούς, σημασία έχει ότι γίνεται. Όταν σκάσει το μπαλόνι θα ακούσουν όλοι τον θόρυβο όσο μακριά και αν βρίσκονται. Είδομεν(η)... Mέχρι το μπαμ ας ακούσουμε τηνpolyαγαπημένη PJ Harvey.
O David Bowie εκτός από δυο βιολογικά παιδιά (τα οποία κληρονόμησαν τη μισή του περιουσία), άφησε και μερικά πνευματικά. Ένα από αυτά είναι οι Placebo. Αν και όσοι είχαμε βρεθεί σε εκείνη την απαράδεκτη συναυλία το 2010 στη Θεσσαλονίκη, είπαμε πως δε θα ασχοληθούμε ξανά μ' αυτούς, τα χρόνια που πέρασαν μετρίασαν την οργή μας. Από την τελευταία (απρόσμενα καλή) ακουστική δουλειά τους λοιπόν, μια καταπληκτική εκτέλεση σ' ένα -έτσι κι αλλιώς- αγαπημένοτραγούδι.
Είναι μερικές χρονιές που αλλάζουν πολλά. Οι επιθυμίες, οι ανάγκες, οι χαρές, οι αγωνίες, οι προτεραιότητες. Μπορεί μια φωτογραφία να συνοψίσει ένα έτος; Όχι. Μπορεί όμως να παραστήσει τις αλλαγές. Και του χρόνου!
Αλλαγή έτους, αλλαγή διάθεσης. Για αρχή, μια επιλογή απ' το νέο δίσκο του Φοίβου, που το ηχόχρωμα και οι στίχοι του μας μεταφέρουν σε παλιότερες εποχές, τότε που εκ των πραγμάτων οι αρχιχρονιές, αλλά και οι υπόλοιπες μέρες του χρόνου ήταν αλλιώς. Καλή χρονιά και χρόνια μας πολλά! (αισίως κλείνουμε ένα χρόνο ζωής)
